troje dzieci

См. также в других словарях:

• troje — {{/stl 13}}{{stl 8}}licz. D. trojga, CMc. trojgu, N. trojgiem {{/stl 8}}{{stl 7}} zbiór trzech jednostek (tj. osób różnej płci, dzieci, młodych zwierząt i przedmiotów, których nazwy mają tylko liczbę mnogą) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Troje uczniów,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• troje — D. trojejga, CMs. trojejgu, N. trojejgiem «liczebnik zbiorowy odpowiadający liczbie 3, używany w odniesieniu do osób różnej płci, do dzieci lub zwierząt (zwłaszcza młodych), oraz do przedmiotów, których nazwy używane są tylko w liczbie mnogiej»… …   Słownik języka polskiego

• trojaczek — m III, D. trojaczekczka, N. trojaczekczkiem; lm M. trojaczekczki 1. zwykle w lm «troje dzieci urodzonych podczas jednego porodu; rzadziej: troje zwierząt urodzonych w jednym miocie» 2. tylko w lm «małe trojaki połączone trzy garnuszki» …   Słownik języka polskiego

• osierocić — dk VIa, osierocićcę, osierocićcisz, osierocićroć, osierocićcił, osierocićcony rzad. osierocać dk I, osierocićam, osierocićasz, osierocićają, osierocićaj, osierocićał, osierocićany «umierając uczynić kogoś sierotą, odumrzeć; opuścić, zostawić… …   Słownik języka polskiego

• rodzić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, rodzićdzę, rodzićdzi, rodź, rodzićdzony {{/stl 8}}– urodzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 7}} o kobietach i samicach zwierząt żyworodnych: wydawać na świat potomstwo : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rodzić w …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• trojaczki — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. nmos, blp, D. trojaczkiczków {{/stl 8}}{{stl 7}} troje dzieci pochodzących z tej samej ciąży {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• pięćdziesięcioro — {{/stl 13}}{{stl 8}}licz. D. pięćdziesięciororga, CMc. pięćdziesięciororgu, N. pięćdziesięciororgiem {{/stl 8}}{{stl 7}} zbiór pięćdziesięciu jednostek (tj. osób różnej płci, dzieci, młodych zwierząt i tych przedmiotów, których nazwy mają tylko… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ludzie — DB. ludziedzi, N. ludźmi; lp → człowiek, forma supletywna rzeczownika człowiek a) w zn. 1: Ludzie nauki, teatru. Ludzie pióra. Ludzie epoki odrodzenia, oświecenia. Tłum, gromada, grupka, garstka ludzi. Wiele ludzi. Dwoje, troje ludzi (o… …   Słownik języka polskiego

• my — DBMs. nas, C. nam, N. nami; lp p. ja 1. «zaimek osobowy oznaczający mówiącego łącznie z innymi osobami: ja i ktoś inny, ja i inni; inni, a wśród nich ja (w mianowniku używany zwłaszcza dla położenia nacisku na podmiot, często w połączeniu z… …   Słownik języka polskiego